Morkedi

Sen vardın. Her yerimde sen ,bütün parmak ucları nın izi, bedenimde savaşır bir şekilde dururken, bir anlık öfkeyle yok etmek istedim.. Sanki bedenim bütün izleri suyla silenecek gibi geldi ,bırakmak geldi kendimi, içim dışım bencilleşti görmeksizin sızarcasına hiç ses etmeden parmak aralarından sıkıca bağlayıp ardı ,ardına sıralanmasını bekledim cümlelerin, sanki bir den her şey dağılır gibi yeniden ,yer yaptın bedenimde.

Bedenim ıssızlaştı,dokunuşlarım gittikçe hızlanmaya başladı.Gündüzler gecelerden, geceler gündüzlerden doğar gibi bana doğru bir basınç uygulamaya başladı. Olmaksızın yeniden başladım bütün haykırışlara ,suskunluğum anlam kazanır mı sevişmelerden, tenime yavaş bir şekilde nefes alamayacak kadar savunmasız kalır mıyım? yoksa her batışın bir açışı var diye bütün kandırmacalar; hep gelip gitmekle mi meşguliyetini sürdürür bilmiyorum, bilmek te istemiyorum.Kaybolan sayfalarımı kesilmeden bu kadar hızlı bir şekilde bulmak beni korkutsa da, devamı gelmeye başlıyor,durmaksızın çeviriyorum devamlı; yanmakta olan mumlarım her seferinde sönmekte ısrar etse de yeniden yakmaya devam ederek, tüketmekten çekinmediğimi görüyorum.