Morkedi

İçimi ,dışımı dökmem lazım.Tutamıyorum, bütün her şeyi dışarı vurmak için , fazlasıyla istekli olduğumu gördüm bugün,nasıl başlanır; onu da bilmiyorum.sinirli ve oldukça asabiyim bugün ne olacaksa olsun,ne patlayacaksa patlasın ,umrum da değil gibi gözükse de umrum da fazlasıyla ,karşılıklı sandığım oyun tümcesi benden habersiz ışıklarını yakmış bile ama nedense benim yandığını sandığım ışıklar, bana ters tarafını göstermiş de, benim haberim yokmuş.

Hiç,bu kadar yalnız ve yarım hissetmedim kendimi, elimde avucumda; kalanların değerini hesap etme gereği bile var mı diye düşünmedim ben,anlık yaşamaktan daha farklı bir süzgeçti. Benimkisi ,hislerimi yalnız bırakamazdım...isteklerimi yarım bir şekilde de bırakamazdım..Anlık sinirlerim baş gösterirken bende haddi hesabı nereye gider ,dokunur mu diye de alt üst etmedim.. duyguları oluruna bırakmıştım.. bilseydim bu kadar ani ve gereksiz bir şekilde kötü sonuç doğuracağını mantıksız davranarak elimi kolumu bağlayan ipliği,keser atardım.Azda olsa mantık vardı.Ama insan hislerin den bu kadar emin tavırlarla ilerlediğinde düşünmek yerine bütün bedenini,beynini bırakıyor akışına sadece ve sadece yaşamak için yaşıyor.. bütün anlamlı veya anlamsız duygularını bir yerde buluşturmaya çabalıyor.sanırım,bende öyle yaptım..pişmanlık duymadım duymuyorum.. halende belki böle olması gerek belki de daha farklı olabilirdi de gene konduramıyorum noktayı,sıfatlarıma ve ara veriyorum.. yeniden başladığım sigaramın dumanında kendimi..Her şeye rağmen seni seviyorum...