Morkedi

Bugün gelişlerimden çok,gidişlerim oldu. Gene kendimi tanımaksızın attım;bilmediğim yollara,acayip bir karmaşanın içindeyim oysa,nedenli,nedensiz sorularım; yok oluşlar var.. oysa bu sefer görmüyorum bedenimdeki inişleri,çıkışlarımı...saymıyorum,perdelerin arkasına saklanıyor bütün varsayımlarımdaki ,düş olan, gelen beden çoğunlukları ,koşmak ve bitirmek,harcama hissi dayanıyor..yok oluşlarıma..neredeyim? neden böle bir gelişmenin içinde, kendimi harcıyorum bunu bile adlandıramayacak kadar, sessiz ve duygusuzum.

Sorulan cevaplara, yanıtsız bir şekilde tepkisizdim..beklentilerim bu yönde olmaksızın;çıkış yerine iniş gösterirken; evet biliyordum.. bu sefer kaçıyordum her zaman olduğu gibi ama bu sefer kendimi mecbur hissediyorum..duygularıma dokunmak ne kadar da zor oysa, her zaman dokunduklarını sanırken büyük bir yanılgının içinde yuvarlanmaları dinmiyor..gerçek şu ki, kimse farkında değil ne kadar büyük bir şeyin içinde yuvarlanıyorum ve yuvarlıyorum ..tepetaklak ediyorum ve yıpratıyorum..Aynı düş gezgini gibi bütün zehirimi akıtacak yeri şaşırıyorum ve her seferinde yanlış yere, sıçrayıp yayılıyorum, sessiz sakin bir serzeniş gibi...Atan bir kalbi yok sayıp, yerine başkasını alıp, yerine başkasıyla değiştirmek kadar acı bir şey bu hissediklerim ...kapalı veya açık bir cam kadar, umursamaz bir şekilde izlemek hayatı yada tam tersini yapıp bir yerden ipini çekip, küt diye yerine indirmek beraberinde..yada sadece susmak,kalıplara değmemiş bir çöküş.