Morkedi

Bütün her yerim, kendi içinde yer yapıyor..Zaman zaman bütün duygularım, acılarımla karışıp;içimde büyük bir acıyla dolaşımlı olarak, sol yanımdan, bedenime doğru yayılarak, inişe geçiyor.O an ölüyorum, ölmek istercesine hiç bilmediğim bir sokakta, öylece kalakalıyorum.

Anlamsızlık var.Bu odanın için de; yaşanılan bir acı var.Terk edip gidemediğim. Her bitirişim de kollarımdan tutup; beni iki yana sallayıp kalbimi sıkıp her seferinde çöpe atıyor.Her seferin de, bu lanet yer beni sorgulamaktan, beni ele geçirmekten usanmıyor..(Her şey bir işaret gibi dört bir yanımı sarıyor...)Neydi bu anlamsızlık? Halen neyin isyanı?...Yoklarcasına beni sorumlu tutan bir gereksizlik içinde, çıkış arayan bir zihniyet..Sormak,anlamak hele ki sonuç aramak çok tehlikeli; her an dibe vurup çıkışlarımı kendi içimde yutabilirim.. Ne kadar çabalarsam o kadar kendimi kaybediyorum.. Çoktan empoze edilip,su yüzüne vurmuş bütün yalanlar!Daha ne kadar araklayabilirim ki geçmişi.