Morkedi

Sessizliğin, ardından kapanılan kapıların bu kadar umut verici olacağını düşünmedim ..Yada, sadece içimdeki yanılsamaların bu kadar güç verici; bir iniş çıkış sergileyeceğini düşünmeksizin, girdim bu yola..Pişmanlıklar oluşturdu.Gerçek anlamda, hasar derecesinde iki den ortaya bölündüğümü hissettim.Bu kadar gürültülü bir şekilde; ses getireceği umudu oluşmamıştı; ruhumda..Bencillik, anlayıştan kaynaklananır bir sendrom değildi. Kilitli olan varsayımları, ortaya atmaktı bütün amacım..Amacımdan ileri bir geliş yolunda olduğum yerde sayıverdim; duygulara, duyulan açlık bu kadar ses getirebilir miydi? yada bir ikilem çemberinde ansızın yok olman mıydı; korkularım..

Ben açtım yollarını! Belki bir umutsuzlukla, belki de sandığımda sakladığım, kokmuş umutlarla yeniden yer almak istercesine.. Kendime, bilmeksizin aşağılanmaktan bir an olsun çekinmeden, gürültülü bir şekilde, hızlıca adımlarımı attım; ne yöne düşer adımlarım diye hesaplamalara sebebiyet vermemecesine..Ama bir şey biliyorum ki; bu oluşlardan yeni yeni kuleler dikiyor olman veya olmaksızın sana atıyordu; düşüncelerim. Bütün, sömürülerden yıkıntılara doğru.. Bu kargaşada, güven kazanıyordu.Bütün masumane duygularım, yeniden bir çember örgüsüyle;yeniden örülmeye başlıyor du..(Sen bilmeksizin yada hissederken, bütün döküntüleri alıp kaçtım..)