2 Temmuz 2009 Perşembe
Her şey, basitleşiyor mu yoksa bana mı öyle geliyor, biri bana lütfen söyleyebilir mi diyorum, işte olmuyor...sadece ben böyle değilim; bir tek benden kokmuyor bencilliğin kasvet dolu çelişkisi,yok olan bir şey yok olabilir mi diye soruyorum ve sonumu görmeye çalışıyorum.. çok mu çektim içime bu havayı ,geri çıkartıyım bu olamayışları bu tadı,bu gereksiz anlamsızlık sıfat boklarını, çünkü kendimi bu sefer yetersiz hissediyorum..hep aynı başta gidip, gelen bir karikatür gibi o yana bu yana sallanır, gibiyim..kokuşmuşluğunda cabası..
Neydi eksik olan? her şeyin aynı raddede oluşumu yada olmayan şeylerin, bedenimizde ve zihnimizde büyüttüklerimiz mi.. görmeden, duymadan kocaman bir kor haline gelerek bizi yakıp savrulması mıydı.. bu entrikalar.. biri çıksın bana açıklasın bir şekilde, hiç kullanılmamış sözcüklerin tanımı yapsın çünkü ben artık hiç bir şeyde anlam aramıyorum..içtiğim sigaranın tadını,yediğim yemeğin ne renk ne çeşit olduğunu bile, fark edemiyorum; çıkmaz bir döngü beni içine alıp sıkıştırıp sonra yeniden koy verip içine alıp bırakıyor..Duyularım yetersiz hale getiriyor bu aşk sözcüklerimi içine kıstırıyor.. beni ben olmaktan alıkoyuyor.
Benim istediğim aynı cümlelerle süslenmiş her seferinde aynı kelimeleri kullanıp eskitmek değil tam tersi yeni şeylerle başlayıp tek tek yeni başlıyormuş gibi ipimi salmak istiyorum.. ama bu koca dünya dar geliyor bana ... aynalara baktığımda bir yanılsama görüyorum, gözlerimde yalansızlık içinden koşup bağıran bir küçük çocuk, belkide bir kadına dönüşmekten çekinmeyen bir faişe kıllığına bürünmüş bir insan, neyim ben kimim?ben bile tanımıyorum kendimi,zaman zaman yabancılaşıyorum bedenime yok etmeye çabalıyorum, içimden geçen bütün tozların etkisini kaybetmesini beklemeden son vermeyi düşünüyorum bu hayat denilen hayatıma güle güle demeyi,çaresiz olmak çok kötü,saplantılar seni başka birine dönüştürmeden git diyor zihnim duyuyorum, ben olmaksızın serzeniş içinden çıkıp geliyor.. dökülüyor ağzımdan,her yerimden salıyorum ..Ve diyorum ki, en güçlü şeyler ardında ,basitliklerle basitleştirilmiş cümleler koyarsan artık geri dönüşü yok bu en kazın çünkü, "kelimeler en başarılı olduklarında bile aciz kalan sembollerdir"...